Test Punktu Zatarcia

W teście punktu zatarcia nieruchomy blok jest dociskany do obracającego się pierścienia z rosnącą siłą, aby określić maksymalną nośność środka smarnego przed zatarciem układu. Test ten identyfikuje punkt zatarcia, czyli najwyższe obciążenie, przy którym środek smarny nie jest już w stanie zapobiec kontaktowi współpracujących powierchni, co prowadzi do zatarcia układu.

Kluczowe pomiary wykonane podczas tego testu to:

1. Maksymalne obciążenie: Obciążenie, które powoduje zatarcie układu.
2. Rozmiar bruzdy: Stopień uszkodzenia próbki testowej, mierzony w momencie zatarcia.

Jeśli nie można doprowadzić do zatarcia, rozmiar bruzdy wskazuje na stopień dotarcia się układu, który jest niezbędny, aby środek smarny był skueczny w warunkach wysokiego obciążenia.

Test Wytężeniowy

W teście wyężeniowym utrzymywane jest stałe obciążenie na próbce, podczas gdy pierścień obraca się przez określony czas, symulując długoterminowe warunki pracy. Test ten ocenia zdolność środka smarnego do zapobiegania zużyciu i deformacji pod ciągłym obciążeniem, dostarczając miary jego trwałości w czasie.

Kluczowe pomiary wykonane podczas tego testu to:

1. Rozmiar bruzdy: Stopień uszkodzenia próbki testowej, mierzony na końcu testu.
2. Pobór prądu przez silnik: Pośrednio wskazuje na ilość oporów tarcia w układzie.

Wyznaczanie Tarcia

W obu testach współczynnik tarcia można wyznaczyć analitycznie za pomocą amperomierza podłączonego do silnika elektrycznego napędzającego obracający się pierścień.

W miarę wzrostu tarcia między blokiem a pierścieniem, silnik musi pracować ciężej, aby utrzymać obrót pierścienia, co prowadzi do wzrostu poboru prądu przez silnik.

Amperomierz rejestruje ten prąd, który jest bezpośrednio związany z momentem obrotowym potrzebnym do przezwyciężenia oporu tarcia. Związek między poborem prądu przez silnik a momentem obrotowym pozwala obliczyć siłę tarcia, umożliwiając określenie współczynnika tarcia.

Fakt ten dostarcza danych w czasie rzeczywistym na temat wydajności środka smarnego, zwłaszcza w odpowiedzi na zmiany obciążenia i w długim okresie.

Analiza Danych

Oba testy obejmują pomiar współczynnika tarcia za pomocą powyższej metody, a także pomiar zużycia poprzez analizę mikroskopową i obserwację pełzania materiału w teście wytężeniowym.

Test punktu zatarcia identyfikuje maksymalną nośność, podczas gdy test wytężeniowy dostarcza wglądu w długoterminową niezawodność środka smarnego.

Razem te testy są niezbędne do wyboru środków smarnych, które mogą niezawodnie działać zarówno w krótkoterminowych ekstremalnych warunkach, jak i przy ciągłym obciążeniu, zapewniając ochronę i trwałość układów mechanicznych.

Test punktu zatarcia

Ta sekcja przedstawia wyniki testów przeprowadzonych na dostępnych na rynku technologiach smarowania łańcuchów rowerowych.

Wyniki są uszeregowane według osiągniętego obciążenia zatarcia, od największego do najmniejszego.

Dodatkowo rozmiar bruzdy wskazuje stopień uszkodzenia próbki testowej, co pomaga ocenić, jak dobrze dany smar minimalizuje zużycie w warunkach wysokiego obciążenia.

Aby obejrzeć nagrania poszczególnych testów, zawierających informacje o testowanym smarze/oleju, jak i dokumentację fotograficzną - kliknij link YouTube

Test punktu zatarcia

Ta sekcja przedstawia wyniki testów przeprowadzonych na dostępnych na rynku technologiach smarowania łańcuchów motocyklowych.

Test Wytęrzeniowy

Test punktu zatarcia

Ta sekcja przedstawia wyniki testów przeprowadzonych na dostępnych na rynku technologiach łożyskowych smarów plastycznych.

Test Wytężeniowy

Test punktu zatarcia

Test Wytężeniowy

Dane zostały podzielone na trzy grupy, w zależności od poziomu obciążenia statycznego, a następnie uporządkowane według wielkości powstałej bruzdy w porządku rosnącym.

Taki układ pozwala porównać skuteczność danego oleju w minimalizowaniu zużycia pod stałym obciążeniem, w stosunku do innych przetestowanych produktów.

 

Aby przejść do kolejnej fazy testu, głębokość bruzdy nie może przekroczyć 0.25[mm].